Ken jou gemeenskap!

Om ons gemeenskap met die evangelie en waarheid van die Woord te kan bereik, moet ons die samestelling daarvan beter verstaan. Ons weet eerstens dat die gemeenskap waarin ons kerk geleë is, uit 'n groeiende middelklas bestaan wat beide Afrikaans en Engelssprekend is. Diegene wat Afrikaans as huistaal gebruik, gebruik Engels as werkstaal en in baie gevalle verkies hulle Engels ook as aanbiddingstaal. Daarmee saam is daar ook ‘n groeiende groep studente of werkende jongmense wat geen aspirasies het om hulle ouers se geestelike tradisie na te volg nie, en dus wegbeweeg van tradisionele vorms van godsdiens. Daar is ook 'n groep jong volwassenes wat in hulle tersiêre kwalifikasies 'n tipe paspoort na 'n lewe oorsee sien. 

Die gemiddelde geloofsgemeenskap in Suid-Afrika bestaan hoofsaaklik uit een deel wat nog in die tradisionele gereformeerde susterkerke is, maar aktief probeer uitvind of daar 'n alternatief is. Daar is ook ‘n ander meer radikale deel wat die tradisionele kerke verlaat het en die charismatiese of ontluikende kerke gekies het, omdat daar geen ander opsie bleik te wees nie (die nuwe hervorming, kruiskerk, internet kerke is redelik gewild). Nog ‘n deel wil hulleself laat doop en hulleself in huiskerke of groterige gebedsgroepe  saamvoeg. Natuurlik is daar ook die deel wat glad nie kerk toe gaan nie, en deur die nuwerwetse bedienings geleer word dat daar, ten spyte van die Bybel se leer daaroor, nie waarde in kerkgaan is nie. 

Die invloed van Afrikaner Nasionalisme en die tradisie wat dit in mense se beskouing van kerk gevestig het, veroorsaak dat daar min mense op plattelandse dorpe is wat sommer oortuig sal word om hulle kerke wat nie die Woord volg nie te verlaat. Dit is baie moeilik vir mense wat in bv. die NG kerk grootgeword het om te besluit om 'n kleiner, onafhanklike kerk by te woon. Daar is histories gesproke 'n geweldige teenstand teen die sogenaamde 'sektariese' kleiner kerke in die plattelandse dorpe of voorstedelike gebiede. Kyk vir nuwe intrekkers.

Wat positief is, is dat daar wel 'n groot hoeveelheid gelowiges in hierdie geloofsgemeenskappe is wat steeds die suiwer uitleg van die Skrif wil navolg. Hulle wil steeds sien dat mense tot bekering kom, hulle wil bly by die waarheid van die woord en hulle kinders so grootmaak in hulle eie moedertaal. 

Het ons die potensiaal om hulle te bereik? Nie net het ons die potensiaal nie, maar die opdrag van Jesus self! Daar is konsensus dat die volgende inisiatiewe wel effektief kan wees om mense te bereik: 1.) daar is gelowiges wat iets anders soek as die tradisionele kerk op Sondag – sinvolle vriendskappe; 2.) lewende kleingroep aktiwiteite kan mense bereik en bedien met die Woord; 3.) 'n bediening wat fokus op all fasette van die Woord (publikasies): skeppingsleer, dinamiese dagstuk Bybelstudies (woorde v lewe), Eindtyd profetiese bedienings, Bybelse prediking, Bybelse berading; 4.) spesiale sprekers by tematiese reekse is redelik populêr; 5.) 'n fokus op die kulturele waardes van die Afrikaanse familie en 6.) ‘n fokus op evangelisasie.

Kan ons onself verontskuldig voor God?

Want sy onsigbare dinge kan van die skepping van die wêreld af in sy werke verstaan en duidelik gesien word, naamlik sy ewige krag en goddelikheid, sodat hulle geen verontskuldiging het nie;  (Rom 1:20)

Die Bybel leer dat alle tipes mense in ‘n hofsaal-drama voor die “regbank” van God gestel is en a.g.v. sonde sonder verontskuldiging is. 

Die eerste beskuldigde is mnr. Heiden (Rom.1:18-32) wat ‘n wêreld verteenwoordig wat protesteer teen die aanklag en dink dat dit onregverdig van God is om die heiden te oordeel siende dat hulle bloot slagoffers van hulle omstandighede is (1:20). In onkunde voel hulle verontskuldig voor die Regter, maar die “bewyse” is duidelik: (1) Mnr. Heiden se lewe het begin met ‘n blootstelling aan die Waarheid (1:18,20), (2) die Waarheid is in hom geopenbaar (1:19), maar (3) hy het gerebelleer teen God deur trotsheid te kies eerder as onderdanigheid (1:21). (4) Mnr. Heiden kies eie opinie eerder as geloof in God se gepenbaarde wil (1:21-22) en (4) inkrimineer homself deur die waarheid te verruil vir die leuen (1:23).  

Die tweede beskuldigde is mnr. Moralis (Rom. 2:1-16). Hy neem selfversekerd sy plek in die beskuldigde bank in. Mnr. Moralis verteenwoordig al die mense wat dink dat hulle goeie werke hulle voor God verontskuldig. Hy sien homself in ‘n “beter” klas as mnr. Heiden. Sy filosofiese benadering en hoër tipe moraliteit in die onderhouding van sosiale wet en orde, voel hy, sal die Regter oortuig dat hy nie skuldig is nie. Mnr. Moralis is oortuig dat hy homself kan red (2:6-11)! Tog is ook hy “sonder verontskuldiging”, omdat hy die waarheid van God se Woord as die Hof se Standaard geïgnoreer en oorgesien het in sy siening van homself (2:1-5). In dit waarin hy mnr. Heiden oordeel, veroordeel hy homself en God se voordelende uitspraak van skuldig is dus geldig ook oor hom (2:1-2).

Die laaste beskuldigde is mnr. Godsdienstig (Rom. 2:17-3:8). Met vroomheid plaas hy sy hand op die Bybel en lê die eed af om die volle waarheid te spreek . In hierdie toegewyde godsdienstige man se argumente probeer hy bewys dat hy, as gevolg van sy opvoeding en familie agtergrond, hoër geestelike status beklee het (2:17-21). Sake van geboortereg, kerklike tradisie en seremonie is waarin hy geregverdig voel. Wat hy glo die waarheid is ondersteun sy saak dat hy onskuldig is op die aanklag (2:21-29). Mnr. Godsdienstig beroem hom op die daaglikse onderhouding van die tien gebooie, maar sy argumente is leeg omdat dit op eie geregtigheid gegrond is en uiteindelik moet ook hy erken dat “almal onder die sonde is” en daar is “niemand regverdig nie” (3:1-8).

Die Regter se uitspraak teen die beskuldigdes is verdoemend (Rom.3:9-20). Daar is hoegenaamd geen “verontskuldiging” nie en die waarskuwing is om te bekeer deur geloof in die evangelie van Jesus Christus, sodat hulle die ewige oordeel van die tweede dood kan ontvlug (Joh.3:16,36). Tog bly hulle onberoulik. As “God hulle oorgegee” het, om hul eie begeertes na te volg, is dit ‘n oordeel in eie reg (1:23,24,26), omdat die gevolge van ‘n onbetaamlike lewe ‘n “hool van sonde” is (1:28-31). 

Die oordeel van God is gebaseer op Sy eie natuur en karakter en nie op die mense se goeie dade of status nie, want daar “is geen aanneming van die persoon by God nie” (2:11-16). Die uiteinde van ‘n ongelowige leefstyl is die “ewige dood”, in die poel van vuur (Openb. 20:10-15). Die mens kan nie homself of ander skuldig of onskuldig verklaar nie. Ons moet ook nie ander mense veroordeel nie (Rom.14:9-13), want dit is die werk van God alleen.

Terwyl ons almal sonder verontskuldiging voor God staan met die aanklag van skuldig teen ons, is dit net die bloed van die Here Jesus Christus wat ons skuld kan betaal en ons kan vryspreek om as verlostes deel van God se plan vir heiligmaking te word. 

Staan jy sonder verontskuldiging voor God of het jy al Jesus se betaling vir jou sonde deur geloof aanvaar?

Ontsteld of Vertrouend?

Dit vat nie baie om deesdae onrustig gestem te word oor wêreldgebeure en waarheen die wêreld op pad is nie.  Amper elke koerantberig, “blog” en televisieprogram wys daar is groot fout.  Almal sê dieselfde ding, dat alles met ʼn groot gejuig agteruitgaan.  Daarmee saam soek elke aktualiteitsprogram, op radio en televisie, raad van die kenners oor wat verkeerd is, die rede daarvoor en wat ons gaan doen om dit reg te stel.  Dag in en dag uit praat hulle oor dieselfde dinge, probeer die blaam te plaas en probeer die regte perspektief te kry.  Tussen “toi-toi” en teologie is daar min konsensus oor die oorsaak en oplossing van die probleem. Luister ons na die wetenskaplikes, is hulle smalend selfversekerd dat die volgende geslag, wat volgens hulle in die ontwikkelingsgang van evolusie is, die probleme sal uitsorteer omdat hulle geneties beter in staat sal wees daartoe. Niemand is egter presies seker wat fout is nie.  Natuurlik wil ons nie negatief of swartgsallig wees nie, want daar is genoeg hiervan in die nuus en in die gesprekke by die werk. 

Die Bybel sê ons probleme het in Genesis 3 begin.  Ons probleem en dié van die wêreld is met ander worode: SONDE!  Adam en Eva, die eerste man en vrou op aarde, het deur hul ongehoorsaamheid aan die Woord van God gesondig en omdat die res van die mensdom nasate van hulle twee is, is ons probleem dieselfde - persoonlike sonde op basis van ons ongehoorsaamheid aan die Woord van God. Ons sonde en die vernietigende gevolge daarvan, is die oorsaak van ons probleme en omdat ons groot oupagrootjie Adam en ons groot oumagrootjie Eva gesterf het as gevolg van sonde, gaan ons dieselfde pad stap.  Die Bybel, as die enigste ware geïnspireerde kommunikasie van God af, gee genadiglik ook die oplossing vir ons probleem met sonde - die evangeliebelofte van die Seun van God, die Here Jesus Christus wat gesterf het aan die kruis van Golgotas, maar weer opgestaan het. Soos ons moet sterf omdat Adam en Eva as straf vir hulle sonde gesterf het, so kan ons weer leef omdat Jesus leef.  Halleluja!

Daarom moet ons nie net vra “Waarheen gaan die wêreld?” nie, maar eerder “Waarheen gaan ek as Jesus weer kom?”  Die antwoord is Jesus. Dit was Hy wat sy dissipels bemoedig het met die woorde: "Moenie ontsteld wees nie. Hou net aan om op God te vertrou en vertrou ook volkome op My. In die huis van my Vader is daar sommer baie kamers (wonings)... Ek gaan soontoe om vir julle plek gereed te maak. En as ek gegaan en vir julle plek ingerig het, kom Ek terug en sal julle na My toe neem sodat julle ook kan wees waar Ek is." Het jy dié antwoord vir ander en is jy gereed om te gaan?

Die Geldigheid Van Die Bybelse Huwelik

Ten spyte van die algemene opinie vandag, is die volgende Bybelse waarhede wat 'n opsomming is van Paul Trip se reeks oor die huwelik "What did you expect?" nog geldig:

- Die huwelik en die begin van ‘n gesin is in Genesis deur God ingestel en is Sy wil vir ons as getroude mans en vroue (Gen. 1:26-28). Saamblyery en die sogenaamde gemenereg huwelik is buite God se wil vir ons lewens.

- ‘n Huwelik van eenheid, begrip en liefde, is nie gegrond op die fisiese van die romanse (verliefdheid) nie, maar op die geestelike van aanbidding (diensbaarheid) tot God. Verliefdheid is tydelik. (Lukas 6:43-45)

- ‘n Huwelik is die geleentheid om die klein spesiale oomblikke in die lewe te geniet. Sonde veroorsaak dat ons daadwerklik ons lewens inperk (krimp) tot die grootte van ons lewens en die klein oomblikke miskyk. ( 2 Kor. 5:14-17)

- Aan hierdie kant van die hemel, is die huwelik altyd ‘n stryd tussen twee koninkryke – myne of God sin. Wie is dus in beheer van my lewe? (Lukas 16:13-15)

- Die doel is nie om ‘n goeie huwelik of huweliksmaat te hê nie, maar om met behulp van die huwelik te verander om meer soos Christus te word. Die huwelik is nie ‘n kompetisie nie, maar samewerking. (Fil. 2:3-14)

- Ons moet mekaar liefhê, ten spyte van ons foute, swakhede en omstandighede. Liefde beteken dat ek die deure van my eie koninkryk sluit en God se koninkryk dien!

- Al verskil ons baie van mekaar gebruik God my maat se andersheid om my aan te vul. Dit is ‘n geskenk aan my!

Die Ware Charismata

deur Henry Morris, Ph.D. van Institute for Creation Research
(http://www.icr.org/article/8110)

“Let the word of Christ dwell in you richly in all wisdom; teaching and admonishing one another in psalms and hymns and spiritual songs, singing with grace in your hearts to the Lord.” (Colossians 3:16)

One of the words which has come into wide use (actually misuse) in our generation is the word “charisma,” along with its derivative “charismatic.” We speak of a politician as having charisma, or a charismatic personality, for example. Another common use of “charismatic” refers to those who practice speaking in tongues. But these are not the true meanings of these words, at least not in terms of their original usage.

This latter usage, in particular, comes from the inclusion of tongues as one of the “gifts” of the Holy Spirit (1 Corinthians 12:1, 28). The Greek word is charisma. It does not mean “tongues,” and neither does it mean an outgoing and articulate manner. It simply means “gift,” or better, “free gift,” a classic example being Romans 6:23: “The gift of God is eternal life through Jesus Christ our Lord.”

Charisma, in turn, comes from charis, which means “grace,” and is usually so translated. For example, in the words of our text, if the “word of Christ dwell[s] in us richly,” we shall be “singing with grace in [our] hearts.” Furthermore, just a few verses further on, we are admonished to “let your speech be always with grace” (Colossians 4:6). Then Paul concludes the Colossian epistle with: “Grace be with you. Amen” (v. 18).
Thus, true grace in our hearts will produce grace in our speech, and the grace of the Lord Jesus Christ will always be with us! This is the true charisma! A truly charismatic person is a gracious person—one to whom “God is able to make all grace abound” so that he or she, “always having all sufficiency in all things, may abound to every good work” (2 Corinthians 9:8).

Waarom ons nie Pinkster vier soos ander kerke nie?

Die antwoord op hierdie vraag het te doen met ‘n paar kenmerke wat ons gemeente onderskei van ander.

Kerklike Tradisie. Van die ontstaan van die onafhanklike,  evangeliese Bybelkerke (soos ons kerk), was hierdie kerke minder gesteld op die tradisies en gebruike van die denominasie of liturgiese kerke en wou meer (letterlik) Bybels wees. Dit beteken dat tensy die Bybel dit letterlik en uitdruklik vereis, hulle nie verplig gevoel het om enige van die oorgelewerde “tradisies” of gebruike van die groter denominasies te volg nie. Hierdie onafhanklikheid wat tradisies, gebruike en liturgie aanbetref, was die hart van die protestante beweging waar onafhanklike Bybelse kerke totaal wou wegbreek van enige deelname aan of assosiasie met die formasies of tradisies van die Rooms-Katolieke kerk. 

Baptiste Kenmerke. Een van die kenmerke van die onafhanklike Baptiste kerke is dat ons glo in die outonomie (selfbestuur) van die plaaslike gemeente. Die gemeente staan verantwoordelik teenoor die Here en mekaar om die Bybel letterlik te preek en gehoorsaam te wees en is onder geen verpligting om enige iets te doen wat “ander” kerke doen nie. Dit beteken nie dat ons hoegenaamd niks te doen wil hê met kerklike feesdae nie, maar ons beskou dit as nie-verpligtend tensy lede van die gemeente ‘n behoefte het daarna. Kersdag het ons byvoorbeeld besluit om eerder te fokus op die vleeswording van Jesus Christus en Paasfees weer gebruik ons vir Nagmaal en die evangelie van Jesus se kruisdood. Ons gebruik sekere feesdae as 'n geleentheid vir die verkondiging van die evangelie. 

Om Letterlik Bybels te wees. Ons erken ten volle dat die Heilige Gees letterlik in Handelinge 2 uitgestort is en dat die kerk met hierdie gebeurtenis begin het, net soos die Here Jesus dit bepaal het (Matt. 16:18). Daarmee saam erken en leer ons ook dat die Bybel ons in die besonder leer oor die waarde en betekenis van die gebeure rondom Pinkster – eerstens as ‘n Ou-Testamentiese feestyd (1 Kron. 23:28-31) wat slegs ‘n skaduwee was van die Nuwe Testament werklikheid (Kol. 2:16-17) en wat reeds in Christus vervul is met die uitstorting van die Heilige Gees en die koms van die Nuwe Verbond genadetydperk.

Omdat hierdie feeste in Christus Jesus vervul is, vind ons geen spesifieke opdrag van Jesus of die apostels dat ons as gemeente of individue enige feesdae of tradisies sal vier of herdenk nie, want ons gedenk Christus. Ons vind meer tekste wat ons waarsku om nie gebruike en feesdae te misbruik (Gal 4:10) en so te vergeet waaroor dit eintlik gaan nie (Kol. 2:16). Om die waarheid te sê, is daar slegs twee kerklike instellings wat die Bybel ons letterlik en uitdruklik opdrag gee om te herdenk en dit is die doop van gelowiges (Matt. 28:19 “Gaan dan heen en, maak dissipels van al die nasies en doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees) en die Nagmaal (1 Kor. 11:23-27, “Want ek het van die Here ontvang wat ek ook aan julle oorgelewer het...). 

Ons gemeente, wat letterlik Bybels wil wees, is nie in die geheel gekant teen die “kerklike feesdae”, of wil ander oordeel wat dit wel waarneem nie (Rom. 14:3-6), maar neem dit nie formeel waar nie, omdat ons nie enige tradisie wil vestig wat die aandag van Christus sal aftrek nie. Ons gebruik wel hierdie dae en tye as geleenthede om die aandag op Jesus Christus te plaas en die evangelie van Sy reddingswerk te verkondig en so mense te leer van die wonder van die Nuwe Verbond.

Die Onware Film oor die lewe van Noag

Darren Aronofsky se film Noah word deur homself beskryf as die mees onbybelse Bybelse verhaal wat tot nog toe geproduseer is. As die film se eie skepper dit so sterk wil verdedig of verontskuldig, wat kan ons as Christene meer daaroor sê. Natuurlik kan ons as Christene nie bloot net die skouer optrek en sê: “Wel, wat het jy van Hollywood verwag! ”, of “Ten minste gebruik hulle ‘n Bybelse tema” nie. Ons kan dit nie bloot net afmaak as nog ‘n kontroversie waaroor ons liefs maar ons opinie vir onsself moet hou nie. Dit is ‘n onbybelse en dus onware uitbeelding oor ‘n geliefde karakter in die Bybel.  Christene behoort eerder gereed te wees met ‘n Bybels verantwoordelike antwoord wat mense na die waarheid sal rig, sodat die evangelie van Jesus Christus hulle harte sal voorberei vir ‘n persoonlike ontmoeting met God self.

Buiten die verandering of hersiening van die Bybelse verhaal van Noag, is die baie ooglopende evolusionistiese ondertoon, redding van die “onskuldiges” (die diere) en die misplasing van die evangeliese doel van die ark, in my opinie rede genoeg, nie net om die film te diskrediteer nie, maar om dit geensins met die Bybelse verhaal te vereenselwig nie.

Daar is daarom ‘n hele aantal sake wat aangeroer moet word en ek wil dit puntsgewys hieronder uitlê.

1.       ‘n Verdraaiing van die Bybelse teks deur die gebruik van buite Bybelse bronne

Die film het deurgaans sy onbybelse (en ander temas wat hieronder bespreek word) onderrok so vêr laat uithang dat dit inderwaarheid nie moeilik was om dit raak te sien nie. Aanvanklik wonder ‘n mens of hierdie verdraaiings, aanpassing en verdoeseling net onkunde of kreatiewe vryheid is wat in elk geval oor die algemeen deur die samelewing aan kunstenaars toegelaat word, maar gou genoeg raak dit duidelik dat die onwaarhede nie bloot subtiel is nie maar blatant. Wanneer dit met die Bybel te doen het, moet ons uiters sensitief en onderskeidend te werk gaan. Daarom lig ons die mees ooglopende veranderinge tussen die verhaal wat die film vertel en vertolk en die Bybelse weergawe, sodat ons kan bepaal of dit enigsins met die Bybels of waarheid verbind kan word.[1]

Dit wat die film uitwys	Dit wat die Bybel verklaar
“In the beginning, there was nothing.”	“In the beginning, God created the heavens and the earth.” (Genesis 1:1)
Adam and Eve had three sons.	Adam and Eve had Cain, Abel, Seth, and other sons and daughters. (Genesis 5:4)
Noah’s father Lamech died when Noah was a young boy.	Lamech lives until Noah is about 595 years old, dying approximately five years before the Flood.
Japheth is Noah’s youngest son.	Ham is Noah’s youngest son (Genesis 9:24 ).
Japheth releases the raven from the ark.	Noah releases the raven (Genesis 9:7).
God used the big bang and evolution (see below for more details).	God created everything in six days (Genesis 1).
Man is to be judged because of what humans have done to the earth.	Man is to be judged for sinning against the holy and righteous God.
Noah builds the ark solely to save “the innocents” (meaning the animals), and after it serves its purpose, man is to die off.	Noah built the Ark for the saving of his household (Hebrews 11:7) and the animals (Genesis 6:19–20).

Dit is juis hierdie nonchalante houding in die weerspieëling van ware Bybelse gebeure wat letterlik in die geskiedenis plaasgevind het wat nie net die Bybel ondermyn nie, maar ook die outoriteit van God – dit wat baie slegter gevolge het vir die samelewing inhou. Gestel ons gaan op hierdie nonchalante manier te werk met die familie verhaal van die film produsent – sou hy ons nie juis daarvan beskuldig dat ons weergawe ‘n ondermyning is van wie hy as mens is en vandaan kom. Veral as ons blatant van die detail verander en hom voorstel as iemand wat hy nie wou wees nie.   

2.       ‘n Valse weergawe van die Bybelse verhaal

Sekere momente in die film laat ‘n mens beide opgewonde oor die vertelling van die ware feite, maar dan net so weer teleurgesteld as jy iets hoor wat vreemd val op die oor en die oog. Soos bv. die verhaal van die gevalle engele (Watchers - klipgedrogte) wat self vertel hoe hulle eers deur God verwerp is (gevalle engele), maar toe besluit het om die mens te help.  Hierdie klipgedrogte is dus die gevalle engele wat deur God verwerp is en dan helpers van die mense word. As hulle tot sterwe kom, in sigself ‘n onwaarheid (‘n gees kan nie sterf nie), dan gaan hulle terug na God toe.

‘n Ander voorbeeld is waar die hoofrolspeler, Russel Crowe, wat Noag is, die letterlike skeppingsverhaal lees, maar op die agtergrond op die skerm word ‘n weergawe gegee van die skeppingsverhaal wat strook met die valse evolusionistiese weergawe – die Big Bang tot die aap en dan ‘n uitbeelding van Adam en Eva in ‘n snaakse gloed of verskynsel.

Hierdie momente sou natuurlik vir die leke oog ongesiens verbygaan, as dit nie was vir die feit dat dit so geweldig verskil met letterlike ses-dag skeppingsverhaal wat ons van kleins af uit die Bybel geleer is nie. By nadere ondersoek, word dit duidelik dat die skeppers van hierdie film ook by ander buite Bybelse bronne gaan kers opsteek het. Dit sou te maklik gewees het om te dink dat hulle bloot die Bybelse verhaal met ‘n Hollywood se sensasiebaadjie aangetrek het. Twee groot buite Bybelse bronne is gebruik om hierdie tonele of intriges in die storielyn in te bring. Die eerste is die buite Bybelse die “Boek van Henog”. Daarbenewens is die Gnostiese en esoteriese oorleweringe van Kabbalisme ook ingebring.   

Op hierdie punt wil ek ‘n bietjie afdwaal deur die woord ondermyning, ‘n woord wat ek voorheen gebruik het, definieer en beklemtoon. Ondermyning (Subversion)[2] vind plaas as die storie wat almal ken asook die lewensles daarin op ‘n subtiele manier verander word om ander nuwe of vreemde temas in te bring wat ‘n onbekende uiteinde meebring.  

Hierdie film bied ‘n ondermyning van die Bybelse verhaal en gepaardgaande evangeliese lewensles wat ons almal so goed ken en wat sonder waarskuwing verander word om ander idees in ons denkwyse te vestig. Dit verskuif die film vanuit die onskuldige Hollywood se soeke-na-sensasie faam na ‘n Hollywood se doel om jou Bybelse vertrou in God se outoriteit en soewereiniteit te ondermyn.    

3.       ‘n Valse weergawe van God

Sekerlik die grootste bydrae tot ondermyning wat hierdie film maak, is die valse weergawe wat dit van God bied. Na God word wel tereg verwys as die “Creator” of Skepper, maar Hy word nooit iets anders genoem nie. Hy word uitgebeeld as ‘n vêraf en onbetrokke goddelike wese, wat nooit iets sê of van Homself laat hoor behalwe deur Sy veroordelende gesindheid en onsekere veranderinge in die natuur. Die manier hoe die film uitbeeld dat God sy instruksies aan Noag kommunikeer, ondermyn die Bybelse weergawe van ‘n aktiewe en kommunikerende verbondhoudende God wat deurgaans betrokke was in die lewe van Noag en die aartsvaders. ‘n Uiters skokkende  deel van die visioen wat Noag van God ontvang is wanneer hy onder die invloed kom van een of ander konkoksie wat Noag se oupa, Metusalem, wat in die film as ‘n tipe toordokter wat in ‘n grot in die berge bly uitgebeeld word, vir hom gee. Metusalem kom telkens in die storie voor waar hy towerkunsies en selfs die herstel van die vrugbaarheid van die Ila (‘n meisie met wie Sem intiem raak en gemeenskap het) herstel.   

Die feit is dat God eintlik op ‘n man tot man manier met Noag gekommunikeer, as ‘n Vader teenoor sy kind en aan Hom presies oorgedra het wat hy moet doen en hoe dit gedoen moet word. Daar was geensins ‘n mistiese of esoteriese trans, soos die film dit uitbeeld, by betrokke nie.

God word verder ook as ‘n wrede en soms gewelddadige Skepper uitgebeeld. ‘n God wat van sy dienskneg Noag verwag om sy kleindogters dood te maak om sodoende die menslike ras ten einde te bring om eerder die diere te red. Sy besorgdheid oor die diere blyk baie meer diepliggend te wees as sy besorgdheid oor sy ongebore dogters. Die enigste plek in die film waar Noag ‘n poging aanwend om te bid is voordat hy die lewe van die dogters wil neem in ‘n sogenaamde afwagting vir ‘n teken van God.  Hy voer nie sy plan deur nie en word deur homself as ‘n mislukking beskou en dwaal rond in depressie.

Verder word die temas van reg en geregtigheid, genade en liefde ondermyn deur die self-erkende ateïstiese skepper van die film. So bv. word Noag, wat deur die Bybel as ‘n regverdige man beskryf word, uitgebeeld as ‘n byna psigopatiese man wat daarop uit is om die hele mensdom by ‘n einde te laat kom, terwyl net sy vrou en rebelse kinders ‘n beter perspektief het. Sy outoriteit as vader van sy kinders en man vir sy vrou word ondermyn deur hulle optrede teenoor hom.

Die kontras tussen die hoofskobbejak, Tubal Kain en Noag is ook insiggewend. Die hoofskobbejak kom voor as ‘n gedetermineerde koning van die land wat byna daarin slaag om Noag se seun Gam te tot ander insigte te bring en te kry om sy eie pa te vermoor. Die hoofskobbejak word verwerp deur Noag as ‘n vleisetende moordenaar, maar daar is geen probleem as Noag (in die begin van die film) self mense doodmaak omdat hulle ‘n dier wil vang en eet nie.

4.       ‘n Versagting van die Slang as Verleier

Daar word sommer gou in die film beweeg na die fokus op slang se vel as ‘n erfstuk. Hierdie skakel tussen die slang se vel as simbool van oorlewering en die uitverkose Noag, is uiters ontstellend. Noag se pa, Lamech, bind ‘n snaakse tipe band om sy arm wat later deur Tubal-Kain afgevat word. Hierdie oorsprong van hierdie gelerige band word in die film geplaas as afkomstig van die vervelde vel van die slang, die verleier in die tuin van Eden. Hierdie sinspeling op die Joodse tefillin (phylacteries in Engels), ‘n leerband wat gedeeltes van die Torah op het, is ‘n ondermyning van Deut. 6:8 waar die opdrag om die band om hulle arm te plaas gegee word.  Die filmmakers het die offers wat Noag gemaak het nadat die vloed verby was uitgelaat, maar hierdie snaakse band weer te voorskyn laat kom om die oordrag van goddelike nalatenskap van Noag na Sem aan te dui. Hierdie vermenging van die bekende met die onbekende (mistiese) is nie net per ongeluk of onskuldig nie. Dit ken aan Satan en nie aan God die regte toe om die moederbelofte wat in Gen. 3:15 voorkom oor te dra. Satan, eerder as Jesus Christus, is die hooffokus van die familie op ‘n ekspedisie om die wêreld weer bewoonbaar te maak.    

Opsomming      

Om ‘n film te maak wat ‘n deel van die Bybel as draaiboek gebruik, plaas die mens onder die verpligting om dit op ‘n Bybels getrou en verantwoordelike manier weer te gee. Darren Aronofsky, die skepper van die film Noah, het dit egter nie gedoen nie. Hy het selfs ‘n groot stap verder gegaan en dit is om die welbekende verhaal en lewenslesse daarin te ondermyn met evolusionistiese, esoteriese, ateïstiese en selfs paganistiese denkrigtings. Op basis hiervan keur ons die film ten sterkste af en sal enige persoon afraai om dit te gaan sien. Daarbenewens glo ek dat ons antwoord ten opsigte van hierdie film moet wees dat dit enige mense se beeld van God en die Bybelse outoriteit ondermyn en daarmee saam ook die evangelie van Jesus Christus se reddende werk aan die kruis van Golgota.  

---

[1] http://www.answersingenesis.org/articles/noah-movie/detailed-review

[2] Subversion is the act of telling a familiar story, one that "everybody knows" with a moral or lesson "everybody knows," but making subtle changes and introducing new themes, elements, and symbols that point to a different conclusion than the one the audience was expecting.